به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی احناف خواف، مولوی جلیل احمد موحدی، در مراسم نماز جمعه ۱۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ اهل سنت شهر خواف، با تلاوت آیه«شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُوا الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» پیرامون موضوع اهمیت علم و علماء به ایراد سخن پرداخت.
مدرس حوزه علمیه احناف خواف، در آغاز سخن بیان داشت: بیش از ۸۰۰ بار در قرآن مجید، کلمه‌ی علم و مشتقات آن آمده است. حدود یک چهارم قرآن، بحث علم و دانش می‌باشد. اولین آیه‌ای که بر پیامبر(ص) نازل شد، در مورد دانش است و شش آیه اول سوره‌ی علق، در همین مورد است. خداوند می‌فرماید: «ای پیامبر(ص)! بخوان، بخوان به نام خدایی که تو را تعلیم داد».
سخنران نماز جمعه خواف افزود: در آیات ابتدایی که قرائت شد، خداوند متعال می‌فرماید: «خداوند گواهی می‌دهد و در کنار خدا فرشتگان خدا و کسانی که دارای علم و دانش هستند، گواهی می‌دهند که خدا برپای دارنده عدل است و معبودی جز خداوند نیست و هیچ معبودی به حق نیست جز خداوند که او پیروز‌مند و سنجیده‌کار می‌باشد». آیات زیادی در مورد علم وجود دارد و خداوند متعال نام علما را در کنار خود و ملائکه خود، به عنوان گواه و شاهد می‌آورد و چه فضیلتی بالاتر از این است.
یکی از بزرگترین نعمت‌هایی که خداوند عطا فرموده است، علم و دانش است
وی گفت: وقتی از عالم صحبت می‌کنیم، هیچ ربطی به عالم ظاهری که به ذهن ما خطور کند و صرفا عالم دین باشد، نیست. هر کسی که برای رسیدن به هدف عالی و شرافت انسانی، علم کسب کند و هر عالمی را که برای رضایت خداوند باشد، شامل این آیه می‌شود. خیلی از دانشمندان می‌فرمودند: در روزهایی که ما نمی‌توانستیم به دلایل مختلف، مطالعه کنیم، آن روز بدترین روز عمر ما بوده است.
مولوی موحدی خاطرنشان کرد: اولوالعلم، کسی نیست که فقط یک روز در طول سال به اسم او باشد، بلکه کسی است که همه‌ی عمر را در خدمت علم باشد. علم، ویژگی‌های مختلفی دارد و بنده به یکی از آن‌ها اشاره می‌کنم.
مدرس حوزه علمیه احناف در اهمیت علم بیان داشت: یکی از بزرگترین نعمت‌هایی که خداوند عطا فرموده است، علم و دانش است. دلیل این سخن، آیه قرآن است. خداوند می‌فرماید: «ای پیامبر! هنگامی که دو طائفه خواستند از آن غزوه و جایی که می‌خواستید بروید، فرار کنند خداوند آن‌ها را نجات داد و فرمود: ای پیامبر! به تو آموخت، آن‌چه که تو نمی‌دانستی و فضل خدا بر توی پیامبر(ص)، خیلی بزرگ است».
سخنران نماز جمعه خواف تصریح کرد: هرکس که به دنبال علم برود، به دنبال نعمت بزرگی در دنیا و آخرت برای خود رفته است. خداوند علم و دانشی را که به پیامبر(ص) آموخت، به عنوان فضل بیان می‌کند و برعکس اگر کسی علم و دانش را از دست بدهد، نعمت بزرگی را از دست داده است و در خسران می‌باشد. شاید عده‌ای که به سن کهولت و میان‌سالی برسند و علم کسب نکرده‌اند و از آنان علت را سوال کنیم، بگویند: در آن زمان کسی نبود که به ما علم بیاموزد و پشیمان هستند اما ما باید امروزه با توجه به علوم فراوان، به دنبال کسب علم باشیم.
وی ادامه داد: لازم نیست که ما خود را موظف کنیم که بالاترین رتبه‌ی علمی را به دست آوریم، بلکه هرکس بتواند به اندازه‌ی توان علم کسب کند و خود را از گناه محفوظ نگه‌دارد، برای او کافیست. اگر کسی قصدا طلب علم و فهم را رها کرد و چیزی نیاموخت، در روز قیامت، از آنان سوال می‌شود که چرا به جهنم می‌روید؟ چرا از گناه خود نترسیدید؟ آیه‌ی قرآن می‌گوید: «اعتراف می‌کنند در حضور همه که اگر ما می‌شنیدیم و پذیرش و تعقل داشتیم، امروز جایگاه ما جهنم نمی‌بود».
هرکس که به دنبال علم باشد، خدا راه بهشت را برای او آسان می‌کند
مولوی موحدی گفت: آن‌قدر فراگیری علم مهم است که حتی آن فضیلت و خوبی، به یک حیوان شکاری و غیرمتفکر نیز می‌رسد. خداوند می‌فرماید: «ای پیامبر! بگو به مردم که برای شما حلال است، استفاده کردن از پاکیزگی‌ها و آن‌چه را که شما از شکار حیوانی که شکار کند، آن را بگیرید، به شرطی که آن حیوان را تربیت کنید و به آن تعلیم دهید، از آن علمی که خداوند به شما داده است». شکار آن حیوان حلال است، چون علم و دانشش را از صاحبش فراگرفته است اما اگر انسانی ذبح کند و قصدا اسم خدا را نگوید، ذبیحه او حرام است. مهم آن علم و تربیتی است که به آن حیوان آموخته شده است.
مدرس حوزه علمیه احناف بیان کرد: ما می‌توانیم در جامعه اثرات علم را ببینیم. آیات، احادیث و سلف صالح، تاکید بر علم دارند. شرط مهم و اساسی علم و دانش، تواضع و فروتنی است. زمانی که به قارون گفتند: تو که از قوم موسی هستی، زکات مال خود را بده او گفت: «مال و ثروت، به خاطر علم و دانشی که داشتم به من داده شد». خیلی‌ها امروزه اختلاس و دزدی می‌کنند، حق یتیم و حق مردم را می‌خورند و حق خدا را نمی‌دهند و بر زرنگی خود احساس غرور و تکبر دارند اما باید از عاقبت این کارها بترسند. اگر عالم هستیم، باید خاکی باشیم چون دانش و علم را خداوند به ما عنایت فرموده است.
سخنران نماز جمعه خواف ادامه داد: پاداش کسی که به دنبال علم می‌رود را پیامبر(ص) این‌گونه بیان کرده‌اند: هرکسی که به دنبال علم باشد، خدا راه بهشت را برای او آسان می‌کند. اثرات آموختن علم، بهشت خداوند است. کسانی که در هر علمی عالم هستند، جایگاه خود را حفظ کنند. پیامبر(ص) می‌فرمایند: «بدعالمی است آن عالمی که به درب جایگاه و منزل امیر و حاکم برود و چقدر حاکم خوبی است، آن حاکمی که خود را نیازمند عالم بداند».
حکومتی که در آن احترام اهل علم نباشد، سقوط و انحطاط در انتظار آن است
وی تصریح کرد: هر امیر و حاکم، نیازمند علم هستند. در هر اجتماع و حکومتی که در آن احترام اهل علم نباشد، سقوط و انحطاط در انتظار آن جامعه است. قدر کسانی که معلم و استاد ما بودند را بدانیم. در مضمون یک شعر عربی آمده است که گاهی اوقات فقر عالم که سال‌ها عمر خود را صرف علم کرده است و ثروت جاهل که یک شبه ثروتمند شده است، اوهام و عقل‌ها را متحیر کرده است. اما آن‌چه که مهم است، عزت علما می‌باشد که خداوند نام آن‌ها را در کنار نام خود می‌آورد.
مولوی موحدی خاطرنشان کرد: در زمان طلبگی مولانا خواجه غوث‌الدین احراری(رح)، ترجمه حدیث«من یردالله به خیرا یفقهه فی‌الدین» را از من به همان لهجه خودمانی سوال کردند و من ترجمه کردم که هرکس که خدا خوبی او را بخواهد، او را فقیه و عالم می‌کند. ایشان فرمودند: منظور حدیث را می‌دانی؟ بعد ادامه دادند: منظور این است که هر عالمی، در هر رشته‌ای، به هراندازه‌ای که عالم است، اگر به علم خود عمل کند و فقیه در دین شود، دنیا گلستان می‌شود.
مدرس حوزه علمیه احناف ادامه داد: امروزه علم زیادی وجود دارد اما عمل ما خیلی کم است. اگر به علم خود عمل کردیم، دیگر نیازی نیست که خود را با ریا و سمعه، به دیگران نشان دهیم. امیدواریم آن‌چه که شایسته اهل علم است، چه حوزوی و چه دانشگاهی، خداوند به این قشر عنایت فرماید. در کتاب‌های فقهی آمده است که بوسیدن دست کسی جایز نیست مگر دست دو کس، دست والدین و دست استاد.
دیدگاهتان را بنویسید