تحلیل سریال «تهاجم مخفی» | اپیزود ۴
آرمین محمدی
اپیزود چهارم ثابت می‌کند که صحبت‌هایی که درباره قسمت پیشی کردیم بی‌دلیل نبود؛ یعنی عدم توانایی غافلگیری. این سریال تا به اینجا شبیه به بوکسوری بوده که مشت انداختن را به خوبی بلد است اما مشت‌هایش صورت حریف را حتی لمس هم نمی‌کند!
باز هم باید تکرار کنیم که در سریالی که ذاتا تم غافلگیری دارد، سورپرایز نکردن مخاطب کار به مراتب سخت‌تری است. برای مثال در قضیه اسکرال بودن جیمز رودز به شخصه امیدوار بودم که پس از هینت‌هایی که از اسکرال بودنش به ما داده شد، با یک توییست غیر قابل انتظار (مثلا چند جبهه بودن ارتش اسکرال‌ها) ما را غافلگیر کنند؛ ولی دقیقا همان چیزی که انتظارش را می‌کشیدیم اتفاق افتاد. این قضیه حتی برای زنده شدن گایا هم صدق می‌کند. چون مرگ شخصیتی که سکانس‌های متعددی از او در تریلر ها پخش شپه به هیچ عنوان شوکه‌کننده نیست.
فارغ از ثابت شدن احتمالات پیشین، این اپیزود هم مشکلات اساسی خودش را دارد و همچنان فرصت‌های شوکه کردن مخاطب را از خود میگیرد. با سکانس مکالمه رودی و پریسیلا شروع کنیم. چرا در جایی که ترس کشته شدن نیک فیوری به ما القا شده باید او را در حال شنود کردن ببینیم؟! دقیقا چرا خالقان سریال با این کار چاشنی هیجان و استرس را از سکانس مکالمه فیوری و پریسیلا گرفتند؟! ما در اپیزود چهارم هستیم و این سریال تا الان همه کارت‌هایش را پیش از موعد رو و تمامی توییست‌هایش را نابود کرده! مخاطب فیلم‌های مارول قطعا نیک فیوری را میشناسد و حتی اگر نشانی از شنود کردن نبود هم می‌توانست حدس بزند که فیوری قطعا نقشه‌ای زیر سر دارد. پس دلیلی نداشت با نشان دادن یک سری عکس‌العمل اگزجره در هنگام شنود کردن، سکانس مکالمه او و همسرش چند لول پایین‌تر بیاورند!
یکی دیگر از مشت‌هایی که در این اپیزود بر صورت مخاطب نمی‌نشیند، سکانس اکشن پایانی آن است. از سطح پایین و گاها ساده لوحانه اکشن این سکانس که بگذریم، می‌رسیم به یکی از اتفاقات مهم کل سریال، یعنی مرگ تالوس. این سکانس پر از ایرادات ریز و درشت است و رسما یکی از مهم‌ترین لحظات کل سریال را بی‌ارزش جلوه می‌دهد. از ری‌اکشن‌های کاریکاتوری ساموئل ال‌جکسون که قطعا زاییده ذهن کارگردان است شروع کنیم. حقیقتا اکت‌ها و ری‌اکشن‌ها ال‌جکسون آنقدر غلو آمیز و خنده‌دار است که میتواند شات‌های چهره او در این سکانس را به میم‌های فضای مجازی تبدیل کند. قطعا خنده‌دار است که اولین ری‌اکشن یک فرد پس از از دست دادن رفیق قدیمی‌ش،شبیه به ری‌اکشن یوتوبور ها به تریلر های سینمایی باشد. همانقدر غلو شده و دروغین. همین مشکلات و کات‌های پر تعداد است که عملا حس و حال لحظه مرگ تالوس را نابود می‌کند. البته که کارگردان سریال در اپیزود های قبلی ثابت کرده بود که چیزی از ساختن سکانس مرگ نمی‌داند. نمونه دیگرش مرگ ماریا هیل.
اپیزود چهارم تهاجم مخفی که می‌توانست تا به اینجا بهترین قسمت سریال باشد، با اشتباهات متعدد کارگردانی تبدیل به بدترین قسمت سریال شده و چند اتفاق مهم که نه تنها سریال، بلکه کل MCU را تحت تاثیر قرار می‌دهد را هم به بدترین شکل به نمایش گذاشته. (مرگ تالوس و اسکرال بودن رودی) باید دید که سقوط این سریال در دو قسمت آتی نیز ادامه دارد یا معجزه‌ای میتواند آن را از تبدیل شدن به بدترین سریال MCU نجات دهد!