تفاوت فیستول و آبسه مقعدی چیست؟

با توجه به اینکه آبسه و فیستول مقعدی هر دو بیماری‌های عفونی هستند و گاهی علائمی مشابه ایجاد می‌کنند، ممکن است با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. آبسه مقعدی (پری آنال) یک حفره عفونی پر از چرک است که در نزدیکی مقعد یا رکتوم یافت می‌شود. فیستول مقعدی یک مسیر یا تونل بین پوست در قسمت بیرونی باسن (مقعد) و کانال مقعد در داخل است. انواع مختلفی از فیستول‌ها از نسبتاً ساده تا یک شبکه انشعاب پیچیده از مسیرها وجود دارد. برخی از فیستول ها ممکن است عضلات مسئول کنترل روده (اسفنکتر) را درگیر کنند و نوع این بیماری در هر فردی متفاوت است.

منبع خارجی مقاله سایت www.colorectalcentre.co.uk/abscess-fistula.html

آبسه مقعدی چیست؟

آبسه مقعدی معمولا با فاصله کم و در نزدیکی مقعد ایجاد می‌شود. به طور معمول، نسبتاً سریع بوجود می‌آید و باعث درد در رکتوم یا مقعد همراه با تب، لرز و به طور کلی احساس ناخوشی می‌شود. ممکن است تورم و التهاب دردناکی در کنار مقعد یا مسیر پشت وجود داشته باشد.

علت آبسه پری آنال چیست؟

فقط در داخل مقعد غدد کوچکی وجود دارد. هنگامی که این غدد مسدود می‌شوند، ممکن است عفونی شوند و آبسه ایجاد شود. آبسه ناشی از عفونت حاد در غدد مقعدی است، زمانی که باکتری یا ماده خارجی از طریق غده وارد بافت می‌شود. برخی شرایط - برای مثال کولیت یا سایر التهابات روده گاهی اوقات می‌توانند این عفونت‌ها را بیشتر کنند.

فیستول چیست؟

فیستول مقعد تقریباً همیشه نتیجه یک آبسه قبلی است. فیستول غده مقعدی که قبلاً عفونی شده است را به پوست بیرون از مقعد متصل می‌کند. علائم شامل ترشح مداوم از دهانه یا سینوس نزدیک مقعد است. ممکن است در محل تخلیه آبسه پری مقعدی ایجاد شود.

با توجه به تعریف فیستول چیست از درمان کلینیک:

به هر نوع ارتباط غیر طبیعی و یا مجرای ارتباطی بین دو اندام مختلف و یا دو بخش جداگانه از بدن که از آن عفونت خارج می‌شود، فیستول اطلاق داده می‌شود. گفتنی است فیستول مقعدی می‌تواند باعث خونریزی و ترشح در هنگام عبور مدفوع شود، به گونه ای که بیمار احساس درد را تجربه نماید.

جالب است بدانیم که محتویات میکروبی داخل روده بزرگ از طریق مجرای فیستول، به زیر پوست راه پیدا می‌کند و در بعضی از مواقع، باعث ایجاد عفونت، ترشح، آبسه و یا ایجاد حالتی مثل جوش چرکی می‌شود که البته این عارضه باعث بروز درد و ترشح می‌شود.

علت ایجاد فیستول در آنو چیست؟

فیستول مقعدی معمولاً پس از ترکیدن آبسه مقعدی (مجموعه ای از چرک) یا زمانی که آبسه به طور کامل درمان نشده است ایجاد می‌شود. پس از تخلیه آبسه، ممکن است تونلی باقی بماند که غده مقعدی را که از آن آبسه به وجود آمده به پوست متصل می‌کند. اگر این اتفاق بیفتد، ترشحات مداوم از دهانه بیرونی ممکن است نشان دهنده پایداری این تونل باشد. حتی اگر دهانه بیرونی تونل بهبود یابد، ممکن است آبسه عود کننده ایجاد شود.

فیستول همچنین می‌تواند ناشی از شرایطی باشد که روده ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو. حدود 50 درصد افراد مبتلا به بیماری کرون دچار فیستول مقعدی می‌شوند.

تا 30 درصد از افراد مبتلا به HIV (ویروسی که به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند) نیز دچار فیستول مقعدی می‌شوند.

علائم آبسه و فیستول چیست؟

آبسه مقعدی معمولا با علائم درد و تورم در اطراف مقعد همراه است. همچنین ممکن است افراد دچار خستگی، تب و لرز شوند. علائم مربوط به فیستول عبارتند از:

• ترشح چرک برای سوراخ نزدیک مقعد (ترشح ممکن است درد را تسکین دهد)
• درد و ناراحتی در ناحیه مقعد
• تحریک پوست اطراف مقعد
• دفع مقداری خون همراه با ترشحات
• تب
• به طور کلی تغذیه ضعیف (ناراحتی)

آیا آبسه همیشه فیستول می‌شود؟

حدود 1/3 از بیمارانی که دچار آبسه می‌شوند، پس از درمان اولیه هرگز آبسه دیگری نخواهند گرفت. اما یک سوم آبسه‌های بیشتری خواهند داشت. در نهایت، حدود 1/3 از آبسه‌های مقعدی منجر به ایجاد فیستول می‌شود. متاسفانه، واقعاً هیچ راهی برای پیش بینی این اتفاق وجود ندارد.

آبسه و فیستول پری آنال چگونه تشخیص داده می‌شوند؟

معمولاً هر یک از این بیماری‌ها را می‌توان با معاینه بالینی دقیق توسط متخصص تشخیص داد. در مواردی، ممکن است نیاز به انجام اسکن‌های تخصصی (مانند MRI، سی تی اسکن یا سونوگرافی) باشد، یا ممکن است نیاز باشد متخصص شما را برای معاینه تحت بیهوشی به منظور ارزیابی کامل ناحیه مقعدی بیاورد.

آبسه پری آنال چگونه درمان می‌شود؟

در مواردی، آبسه ممکن است به طور خود به خود روی پوست «بترکد» و شروع به تخلیه چرک کند. اگر آبسه در محل آبسه قدیمی یا محل عمل قبلی برای تخلیه آبسه قدیمی ایجاد شود، این احتمال بیشتر است.

آبسه‌های جدید ممکن است نیاز به عمل جراحی برای تخلیه چرک داشته باشند. آبسه با ایجاد سوراخی در پوست نزدیک مقعد برای تخلیه چرک از حفره عفونی و در نتیجه کاهش فشار درمان می‌شود.

آبسه های بسیار سطحی گاهی اوقات می‌توانند تحت بی حسی موضعی و با برش کوچکی تخلیه شوند. با این حال، بسیاری از بیماران و جراحان ترجیح می دهند درناژ چنین آبسه‌هایی را تحت بیهوشی عمومی انجام دهند.

در مواردی، آبسه‌های بسیار بزرگ در بیماران مستعد ابتلا به عفونت‌های جدی‌تر، مانند دیابتی‌ها یا افرادی که ایمنی آنها کاهش یافته است، ممکن است نیاز به اقامت طولانی‌مدت در بیمارستان داشته باشند. آنتی بیوتیک‌ها جایگزین ضعیفی برای تخلیه چرک هستند، زیرا آنتی بیوتیک‌ها به مایع داخل آبسه نفوذ نمی‌کنند.

چگونه می‌توان فیستول را درمان کرد؟ 

جراحی برای درمان فیستول مقعدی ضروری است. اگرچه جراحی فیستول نسبتاً ساده است، اما احتمال ایجاد عوارض وجود دارد و ترجیحاً توسط متخصص جراحی کولون و رکتوم انجام می‌شود. ممکن است همزمان با عمل جراحی آبسه انجام شود، اگرچه فیستول‌ها اغلب چهار تا شش هفته پس از تخلیه آبسه ایجاد می‌شوند، حتی گاهی ماه‌ها یا سال‌ها بعد.

جراح شما ممکن است تصمیم بگیرد که ارزیابی اولیه فیستول را برای شناسایی منافذ و ارزیابی اینکه آیا فیستول در عمق عضله اسفنکتر حرکت می‌کند، انجام دهد. به ندرت، جراحی به عنوان یک سری عمل‌های مرحله‌ای انجام می‌شود.

اولین مرحله ممکن است کشیدن یک بخیه (به نام بخیه ستون) در امتداد فیستول باشد تا آبسه باقیمانده تخلیه شود. جراحی قطعی اغلب 6 تا 8 هفته بعد انجام می‌شود.

بسیاری از عمل‌های مختلف برای درمان فیستول مقعد توصیف شده است. جراح شما با شما صحبت خواهد کرد که کدام عمل جراحی برای فیستول شما بهترین است. هنگام تصمیم گیری، جراح شما تعدادی از عوامل از جمله عمق فیستول از طریق عضله اسفنکتر را در نظر می‌گیرد، اینکه آیا از سایر بیماری‌های روده مانند بیماری کرون رنج می‌برید؟

جنسیت شما (عضله اسفنکتر در بیماران زن به اندازه مردان بزرگ نیست) برش بیش از حد عضله ممکن است منجر به اختلال در کنترل اسفنکتر و بی اختیاری مدفوع شود.

روش‌های درمان فیستول که ممکن است توسط جراح شما توصیه شود به شرح زیر است:

لیزر فیستول

یک روش سرپایی و بدون عوارض است که نتایج آن از جراحی مطمئن تر است و احتمال عود مجدد بیماری در این روش بسیار پایین است.

فیستولوتومی

این روش اغلب استفاده می‌شود و شامل بریدن تمام طول فیستول است تا جراح محتویات آن را بیرون بکشد. زخم این جراحی پس از یک تا دو ماه بهبود می‌یابد و به یک اسکار مسطح تبدیل می‌شود.

بخیه ستون

بخیه ستون یا درن ستون قطعه‌ای از نخ یا شیار سیلاستیک است که در مجرای فیستول باقی می‌ماند. اگر فیستول از عضلات اسفنکتر عبور می‌کند، ممکن است این مورد در نظر گرفته شود. گاهی اوقات چندین عمل ضروری است. بخیه ستون را به تدریج سفت کنید تا به آرامی فیستول را برش دهد.

فلپ پیشرفت رکتال

این گزینه معمولاً زمانی است که فیستول پیچیده در نظر گرفته شود یا خطر بی اختیاری زیاد باشد. فلپ پیشرفته قطعه‌ای از بافت است که از رکتوم یا از پوست اطراف مقعد برداشته می‌شود. در حین جراحی، مجرای فیستول برداشته می‌شود و فلپ دوباره در جایی که دهانه فیستول بود وصل می شود. این عمل در حدود 70 درصد موارد موثر است.

چسب فیبرین

در حال حاضر این تنها گزینه درمانی غیر جراحی است. چسب به فیستول تزریق می‌شود تا لوله را ببندد، سپس دهانه بسته شده بخیه می‌شود. این یک روش ساده، ایمن و بدون درد است، اما نتایج طولانی مدت برای این روش ضعیف است. 

پلاگین بیوپروتز

این پلاگین مخروطی شکل ساخته شده از بافت انسانی است که برای مسدود کردن دهانه داخلی فیستول استفاده می‌شود. بخیه‌ها آن را در جای خود نگه می‌دارند. با این حال، این کار فیستول را کاملاً مهر و موم نمی‌کند تا بتواند به تخلیه آن ادامه دهد. بافت جدید معمولاً در اطراف پلاگ رشد می کند تا فیستول را بهبود بخشد.

روش LIFT (بستن لوله فیستول بین اسفنکتریک)

اغلب اوقات، جراحی فیستول را می‌توان به صورت سرپایی انجام داد. درمان فیستول عمیق یا گسترده ممکن است نیاز به بستری کوتاه مدت در بیمارستان داشته باشد.

احتمال عود آبسه یا فیستول چقدر است؟

اگر به درستی درمان شود، مشکل معمولا عود نخواهد کرد. با این حال، پیروی از دستورالعمل های جراح کولون و رکتوم برای کمک به جلوگیری از عود بسیار مهم است.