ثبت ۴ اثر ناملموس هرمزگان در فهرست آثار ملی کشور

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان از ثبت ۴ اثر ناملموس این استان در فهرست آثار ملی کشور خبر داد. به گزارش ( صدای گامبرون ) ، سهراب بناوند امروز پنج‌شنبه ۱۹ اسفندماه ۱۴۰۰ بابیان این مطلب گفت: «اقدامات پاسدارانه برای دانش سنتی لنج سازی استان هرمزگان، روش تهیه سوراغ، لنگر سنگی و عروسک […]

مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان از ثبت ۴ اثر ناملموس این استان در فهرست آثار ملی کشور خبر داد.
به گزارش ( صدای گامبرون ) ، سهراب بناوند امروز پنج‌شنبه ۱۹ اسفندماه ۱۴۰۰ بابیان این مطلب گفت: «اقدامات پاسدارانه برای دانش سنتی لنج سازی استان هرمزگان، روش تهیه سوراغ، لنگر سنگی و عروسک داربید ۴ اثر ناملموس استان هرمزگان است که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیدند.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان با اشاره به اینکه گرچه امروز لنجهای چوبی و بادبانی در دنیای صنعتی امروز برای سفرهای تجاری کاربرد ندارد، افزود: «اما این توانمندی رادارند که در حوزه صنعت گردشگری، ایران را به یکی از قطب های گردشگری دریایی در جهان تبدیل کنند.»
او افزود: « دانش سنتی دریانوردی و لنج سازی مانند دیگر عناصر فرهنگی برای بقا نه‌تنها به‌عنوان یک دانش سنتی بلکه به‌عنوان فرهنگ مردم بومی منطقه نیازمند آگاهی، پاسداری و احیاست.»
بناوند در خصوص روش تهیه سوراغ گفت: «از زمانهای دور وقتی‌که وسایل سرمایشی برای نگهداری ماهی وجود نداشت مردم بومی هرمزگان از ماهی دو نوع سس تهیه می‌کردند که یکی از آن‌ها مهیاوه و دیگری سوراغ است.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان بابیان اینکه سنت شفاهی و میراث ساخت لنگرهای سنگی در کرانه خلیج‌فارس در دوره‌های متعدد شکل گرفت است، ادامه داد: «این مهارت از گذشته‌های دور به‌صورت شفاهی و سینه‌به‌سینه تا به امروز در برخی مناطق استان هرمزگان ازجمله بندرلنگه و پارسیان همچنان زنده و پویا است.»
او درباره عروسک داربید گفت: «در زبان مردم بستک دار به معنی چوب و بید به معنی عروس است و داربید به معنای عروس چوبی است.»
بناوند افزود: «عروسک داربید عروسکی است که از چوب درخت نخل، سکه و پارچه از گذشته‌های دور در روستای هرنگ از توابع شهرستان بستک ساخته می‌شود.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان هرمزگان تأکید کرد: «این عروسک را طی مراسمی از باقیمانده لباس عروس، می‌سازند و به دختران دم بخت یا دختربچه‌ها به‌رسم میمنت و بخت‌گشایی داده می‌شود.»