تاریخچه کفش های سگک دار
11 ماه پیش
- خواندن 3 دقیقه
تاریخچه کفش های سگک دار را کشف کنید ، نمادی اشرافی که چکمه های سگک دار، صندل های سگک دار و بسیاری موارد دیگر را در بر می گیرد.
کفش های سگک دار در بسیاری از فیلم های نمادین دیده می شوند، جایی که زندگی اشرافی انگلیسی نشان داده می شود. با این حال سگک کفش ، نمادی از ظرافت است که با هر لباس جنتلمنی مطابقت دارد.
ریشه کفش های سگک دار
تاریخ واقعی کفش های سگک دار پس از انقلاب 1688 آغاز شد، زمانی که آنها به عنوان نماد مد در نظر گرفته شدند. تولید صنعتی یراق کفش آغاز شد و در نتیجه این صنعت به صورت ماهرانه تر انجام شد.
در قرن هجدهم، کفش های سگک دار از یک نقش کاملاً شیک و کاربردی به انجام هر دو عملکرد اجتماعی تبدیل شدند.
در این دوره، مردان متمایز به طور فزاینده ای برای کفش سگک دار که به عنوان نماد ثروت استفاده می شد، درخواست می کردند.
تقاضا برای این نوع کفش به قدری زیاد بود که صنعت کاملی از کفش های سگک دار در انگلستان ایجاد شد که هزاران نفر را مشغول به کار کرد.
این سگک ها از فلزات مختلفی ساخته می شدند: از نقره گرفته تا برنج، از جمله آهن، فولاد و مس. آنها همچنین می توانند از سنگ های قیمتی ، نقوش یادبود یا طرح های دلپذیر استفاده کنند. سفارشی سازی سگک های کفش در واقع راهی برای نشان دادن رتبه و امتیاز یک مرد بود.
تاریخچه کفش های سگک دار در سال 1789 ادامه دارد، زمانی که انقلاب فرانسه آغاز شد. به دلیل تزئینی بودن سگک کفش، از آنها به عنوان یک بیانیه سیاسی برای نشان دادن حمایت از سلطنت استفاده می شد.
از این نظر، این نوع کفش به لطف هدف اصلی خود که روشی جدید برای بستن کفش بود، توانست زنده بماند، در حالی که دیگر نمی‌توان آن را به عنوان یک کالای مد پوشید.
یراق آلات کفشطراحی و تولید کفش های سگک دار
کفش های سگک دار در ابتدا ارزش زیبایی شناختی بسیار کمی داشتند، آنها به گونه ای طراحی شده بودند که محکم و ضد آب باشند.
تنها در دهه 1740، زمانی که تولید صنعتی آنها آغاز شد، این نوع کفش خارج از مفهوم صرفاً کاربردی گسترش یافت.
سنگ‌های قیمتی برای جذاب‌تر کردن و سفارشی سازی کفش‌های سگک دار اضافه شده و امکان تنوع در شکل و رنگ را فراهم می‌کنند.
در قرن هجدهم، لباس نماینده اصلی طبقه و هویت بود، به همین دلیل ما شاهد چندین تلاش برای ایجاد سگک کفشی بودیم که گران به نظر می رسید اما می توانست با قیمت مقرون به صرفه به فروش برسد.
اگر سگک‌های گران قیمت از نقره ساخته می‌شدند، سگک‌های ارزان‌تر از فولاد براق برای شبیه به الماس ساخته می‌شدند. بسیاری از اعضای جامعه از این نوع کفش های سگک دار استقبال کردند تا سعی کنند لباس خود را به لباس شخصی با موقعیت بالاتر تغییر دهند.
در نتیجه، ارزش کفش با توجه به فلز مورد استفاده در تولید متفاوت بود، از مس گرفته تا نقره و طلای گرانبها. جواهرسازان و کفاشان به چالش کشیده شدند تا با خواسته ها برای طرح های جدید روبرو شوند.
با از بین رفتن سگک کفش ها در اواخر قرن، سازندگان سگک ها تلاش های متعددی را برای صرفه جویی در فروش خود با تغییر سگک سنتی با طرح ها یا روش های جدید و جذاب تر و مدرن تر کردن آن برای مطابقت با ذائقه مصرف کننده آغاز کردند.
کفش های سگک دار امروزه
امروزه نسخه‌های زیادی از سگک های کفش وجود دارد. سگک های دوتایی به عنوان یک لباس کلاسیک برای یک لباس شیک تایید می شود. چکمه های سگک دار و صندل های سگک دار نیز برای آقایان با استایل روزمره ضروری است.
یراق کفشمزیت این کفش ها این است که شکستگی احتمالی بند را ندارد، اما بهتر است آن را با شلوار صاف و نه خیلی بلند بپوشید، در غیر این صورت سگک ممکن است با آن گیر کند.
)
مشاهده نظرات بیشتر...