• آ
  • ا
  • ب
  • پ
  • ت
  • ج
  • چ
  • ر
  • ز
  • ژ
  • د
  • ط
  • ف
  • ق
  • گ
  • ک
  • ع
  • غ
  • م
  • هـ

پیلونفریت

همه چیز درباره پیلونفریت یا عفونت کلیه (Pyelonephritis) | کافه پزشکی

پیلونفریت حاد شامل عفونت ناگهانی و شدید کلیه است که باعث ورم کلیه ها می شود و ممکن است برای همیشه به آنها آسیب برساند. بیماری پیلونفریت می تواند تهدید کننده حیات باشد.

هنگامی که عفونت به صورت مکرر یا مداوم اتفاق بیفتد، به این بیماری پیلونفریت مزمن گفته می شود. شکل مزمن نادر است اما بیشتر در کودکان یا افرادی که انسداد ادراری دارند بیشتر اتفاق می افتد. همراه کافه پزشکی باشید

علائم پیلونفریت

علائم معمولا در طی دو روز پس از شروع عفونت ظاهر می شوند. علائم شایع عبارتند از:

  • تب بالاتر از ۱۰۲ درجه فارنهایت (۳۸٫۹ درجه سانتیگراد)
  • درد در شکم، کمر، پهلو یا کشاله ران
  • ادرار دردناک
  • ادرار ابری
  • وجود چرک یا خون در ادرار
  • تکرر ادرار
  • ادرار با بوی ماهی 

علائم دیگر می توانند شامل موارد زیر باشند:

  • لرز
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • احساس ناخوشایند کلی
  • خستگی
  • مرطوب بودن پوست
  • سردرگمی ذهنی

علائم ممکن است در کودکان و مسن ترها نسبت به سایر افراد متفاوت باشد. به عنوان مثال، سردرگمی ذهنی در مسن ترها شایع است و اغلب تنها علامت آنهاست.

افراد مبتلا به پیلونفریت مزمن ممکن است فقط علائم خفیف را تجربه کنند یا حتی ممکن است علائم قابل توجهی در کل نداشته باشند.

علل پیلونفریت

این عفونت معمولا در دستگاه ادراری تحتانی تحت عنوان عفونت مجاری ادراری (UTI) شروع می شود. باکتری ها از طریق مجرای ادراری وارد بدن شده و شروع به تکثیر و گسترش به مثانه می کنند. از آنجا باکتری ها از طریق حالب به کلیه ها می روند.

باکتری هایی مانند اشیرشیا کلای اغلب باعث عفونت می شوند. با این حال، هرگونه عفونت جدی در جریان خون نیز می تواند به کلیه ها سرایت کرده و باعث پیلونفریت حاد شود.

عوامل خطر ابتلا به پیلونفریت

نوع حاد

هر مشکلی که جریان طبیعی ادرار را قطع کند، خطر بیشتری را برای بروز پیلونفریت حاد ایجاد می کند. به عنوان مثال، اندازه یا آناتومی غیرمعمول دستگاه ادراری، احتمالا منجر به نوع حاد می شود.

مجرای ادرار زنان بسیار کوتاه تر از مردان است؛ بنابراین ورود باکتری ها به بدن آنها ساده تر است. این امر باعث می شود زنان بیشتر در معرض عفونت های کلیوی قرار بگیرند.

افراد دیگری که در معرض خطر قرار دارند عبارتند از:

  • سابقه ابتلا به سنگ کلیه یا سایر شرایط کلیوی
  • سن بالاتر
  • شرایطی که منجر به سرکوب سیستم ایمنی می شود مانند مبتلایان به دیابت، HIV/AIDS یا سرطان
  • افراد مبتلا به رفلاکس مثانه به حالب (شرایطی که مقدار کمی از ادرار از مثانه بهحالب و کلیه ها باز می گردد)
  • افرادی که پروستات بزرگ شده دارند

عوامل دیگری که می تواند شما را در برابر عفونت آسیب پذیر کند عبارتند از:

  • استفاده از سوند ادراری
  • معاینه سیستوسکوپی
  • جراحی مجاری ادراری
  • داروهای خاص
  • آسیب عصب یا نخاع

نوع مزمن

اشکال مزمن این بیماری در افرادی که انسداد ادراری دارند بیشتر دیده می شود. اینها می توانند در اثر UTI ها، رفلاکس مثانه به حالب یا ناهنجاری های آناتومیکی ایجاد شوند. پیلونفریت مزمن در کودکان بیشتر از بزرگسالان رخ می دهد.

تشخیص پیلونفریت

آزمایش ادرار

پزشک تب، حساسیت شکم و سایر علائم شایع را بررسی می کند. اگر به عفونت کلیه شک کند، تست ادرار درخواست می کند. این تست به آنها کمک می کند تا وجود باکتری ها، میزان غلظت و وجود خون و چرک در ادرار را بررسی کنند.

تست های تصویربرداری

پزشک ممکن است برای جستجوی کیست، تومور یا سایر علل های انسداد دستگاه ادراری، سونوگرافی را درخواست کند.

برای افرادی که طی ۷۲ ساعت به درمان پاسخ نمی دهند، ممکن است سی تی اسکن درخواست شود. سی تی اسکن می تواند انسداد داخل دستگاه ادراری را تشخیص دهد.

تصویربرداری رادیو اکتیو

اگر پزشک شما مشکوک به اسهال در اثر پیلونفریت باشد، ممکن است آزمایش DMSA را درخواست کند. این آزمایش یک تکنیک تصویربرداری است که با کمک تزریق مواد رادیواکتیو انجام می شود و تصاویر گرفته شده در هنگام عبور ماده رادیواکتیو از کلیه ها، مناطق آلوده یا زخم را نشان می دهد.

درمان پیلونفریت

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها اولین روش درمانی علیه نوع حاد هستند. با این وجود، نوع آنتی بیوتیکی که پزشک شما انتخاب می کند بستگی به نوع باکتری ها دارد. در غیر این صورت، از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف استفاده می شود.

اگرچه داروها می توانند عفونت را در طی ۲ تا ۳ روز درمان کنند اما باید دارو برای کل دوره تجویز (معمولاً ۱۰ تا ۱۴ روز) مصرف شود.

گزینه های آنتی بیوتیکی عبارتند از:

بستری در بیمارستان

در بعضی موارد، دارو درمانی بی اثر است. برای عفونت شدید کلیوی، پزشک ممکن است شما را در بیمارستان بستری کند. طول مدت اقامت شما بستگی به شدت وضعیت و میزان پاسخ شما به درمان دارد.

درمان ممکن است شامل هیدراتاسیون داخل وریدی و آنتی بیوتیک ها به مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت باشد. در حالی که در بیمارستان هستید، پزشکان خون و ادرار شما را مرتب آزمایش می کنند تا عفونت را ردیابی کنند. احتمالاً ۱۰ تا ۱۴ روز آنتی بیوتیک خوراکی دریافت خواهید کرد که پس از مرخص شدن نیز مصرف کنید.

عمل جراحی

عفونت های مکرر کلیه ممکن است ناشی از یک مشکل اساسی پزشکی باشد. در این موارد ممکن است عمل جراحی برای رفع هرگونه انسداد یا اصلاح هرگونه مشکلات ساختاری در کلیه ها لازم باشد. جراحی برای تخلیه آبسه ای که به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد نیز لازم است.

در موارد عفونت شدید، نفرکتومی ممکن است لازم باشد. در این روش، جراح بخشی از کلیه را برمی دارد.

پیلونفریت در زنان باردار

بارداری باعث ایجاد تغییرات موقتی زیادی در بدن می شود؛ از جمله تغییرات فیزیولوژیکی در مجاری ادراری. افزایش پروژسترون و افزایش فشار بر روی مجرای ادراری می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به پیلونفریت شود.

این بیماری در زنان باردار به طور معمول نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد چرا که می تواند جان مادر و نوزاد را تهدید کند. همچنین می تواند خطر زایمان زودرس را افزایش دهد. زنان باردار حداقل ۲۴ ساعت با آنتی بیوتیک های بتا-لاکتام درمان می شوند تا اینکه علائم آنها بهبود یابد.

برای پیشگیری از بروز پیلونفریت در زنان باردار، باید کشت ادرار بین هفته دوازدهم و هفته شانزدهم بارداری انجام شود. UTI بدون علامت می تواند منجر به بروز این بیماری شود. تشخیص زود هنگام UTI می تواند از عفونت کلیه جلوگیری کند.

پیلونفریت در کودکان

طبق آمار انجمن اورولوژی آمریکا، سالانه بیش از یک میلیون ویزیت متخصص اطفال برای عفونت مجاری ادراری کودکان آمریکایی انجام می شود. دختران بزرگتر از یک سال در معرض خطر هستند. پسران اگر ختنه نشده باشند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

کودکان مبتلا به UTI اغلب دچار تب، درد و علائم مرتبط با مجاری ادراری هستند. پزشک باید این علائم را فوری رفع کند.

اکثر کودکان را می توان با آنتی بیوتیک خوراکی درمان کرد. 

عوارض پیلونفریت

عارضه احتمالی فرم حاد، بیماری مزمن کلیه است. اگر عفونت ادامه یابد، کلیه ها ممکن است به طور دائم آسیب ببینند. اگرچه نادر است اما ممکن است عفونت وارد جریان خون شود و منجر به عفونت کشنده ای به نام سپسیس شود.

سایر عوارض عبارتند از:

  • عود عفونت های کلیوی
  • عفونت به نواحی اطراف کلیه گسترش می یابد
  • نارسایی حاد کلیه
  • آبسه کلیوی

 

منبع : healthline.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی


نظر دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد