زبان حیوانات چگونه است ؟ رازهای جالبی بدانید

زبان حیوانات چگونه است ؟

زبان حیوانات ، ارتباطات ما بین حیوانات و با جهان پیرامونشان به غیر از گونه های معدودی از حیوانات که از طریقی غیرکلامی و با نشانه هایی مانند ایجاد رایحه، نور، برق و غیره صورت می گیرد، اغلب به صورت ادای صوت و از طریق تارهای صوتی انجام می پذیرد.

در این قسمت از نمناک در رابطه با تفاوت بین ارتباط و زبان بحث خواهیم کرد و بررسی می ‎کنیم که آیا حیوانات هم از توانایی حرف زدن برخوردارند یا خیر و به دنبال آن به ارائه چندین نمونه از ارتباط حیوانات خواهیم پرداخت .

زبان در مقایسه با ارتباط

شاید تا به حال از کسی شنیده باشید که پرنده ها در صبح هنگام با یکدیگر گفتگو می‎ کنند و یا گاو ماده ای را دیده باشید که گوساله خود را صدا می ‎زند . این مثال ها نشان دهنده این هستند که حیوانات نیز از توانایی ارتباط برقرار کردن برخوردارند .

بسیاری از افراد از اصطلاحات ارتباط و زبان به صورت مشترک استفاده می‎ کنند زیرا به نظر می ‎رسد که این دو اصطلاح دارای یک مفهوم واحدند اما با این حال ، این دو مفهوم کاملا متفاوتند .

ارتباط عبارت است از بیان اطلاعات به دیگری و زبان توانایی جمع کردن کلمات مطابق با قوانین دستوری است . آیا درک تفاوت مفهوم این دو اصطلاح ، ذهنیت شما را در رابطه با این که حیوانات توانایی ارتباط برقرار کردن دارند را تغییر می ‎دهد یا خیر؟

تفاوت انسان و حیوان در برقراری ارتباط

انسان ها با حیوانات متفاوتند . یکی از این تفاوت ها را می ‎توان در استفاده از زبان مشاهده کرد . تفاوت اساسی در نحوه ارائه اطلاعات برای برقراری ارتباط و نحوه سازماندهی و ارائه آن در بیان زبانی وجود دارد . به عنوان مثال، یک شامپانزه می‎ تواند کلمات " سیب " و "گرسنه" را بیاموزد و از آن ها به طور مناسب در ایجاد علامت برای انتقال ایده استفاده کند.

با این حال نمی ‎توان به او نحوه گفتن جمله "من گرسنه ام و دوست دارم سیب بخورم " را آموخت زیرا این کلمات برای شامپانزه منطقی نخواهد بود اما به انسان کمک می ‎کند تا اطلاعات را با وضوح بیشتری پردازش کند و به عبارت دیگر، یک حیوان می ‎تواند ارتباط برقرار کند اما فقط انسان ها می ‎توانند به معنای واقعی کلمه از زبان خود برای بیان عقاید خود استفاده کنند .

شیوه ارتباط برقرار کردن در حیوانات ژنتیکی است یا اکتسابی؟

در بیشتر گونه های جانوری شیوه ارتباط برقرار کردن امری ژنتیکی است و حیوانات ازهنگام تولد توانایی برقراری ارتباط با هم نوعشان را دارند و مکان به دنیا آمدن حیوان فرقی نمی کند زیرا بخش زیادی از شیوه ارتباط برقرار کردن آنها به وسیله ژن های شان مشخص شده است.

پژوهشگران برای دست یابی به نتایج مهمی نوزادان میمون های ماکاک بومی ژاپن را با نوزادان میمون های ماکاک بومی جنوب آسیا عوض کردند. میمون های هر دو منطقه برای ارتباط برقرار کردن از صداهای یکسانی مانند صداهای نرم، صداهای خشن، عوعو کردن و جیغ زدن استفاده می کنند و در شرایط متفاوتی هر کدام از این صداها را به کار می برند.

هنگام بازی کردن بچه میمون های جنوب آسیا صداهای خشن و بچه میمون های ژاپنی صدای نرم تولید می کنند. پژوهشگران متوجه شدند میمون های والد روی الگوهای صوتی بچه میمون ها تاثیر داشتند و بچه میمون ها با زندگی درمیان میمون های غریبه نیز به همان شیوه والدین اصلی خود از الگوهای صوتی استفاده می کردند.

این آزمایش نشان داد میمون ها هنگام تولد نیز می دانند برای ارتباط برقرار کردن در چه شرایطی باید از چه نوع صدایی استفاده کنند و تجربه و شرایط اجتماعی تاثیری روی آنها ندارد . شما زمانی می توانید به بچه میمون های جنوب آسیا بیاموزید مانند میمون های ژاپنی ارتباط برقرار کنند که جدا از دیگر میمون ها در محیط خاصی مدت زمان زیادی زندگی کنند.

آیا حیوانات لهجه دارند؟

برخی از جانوران به طور مستقیم با توجه به محل زندگی شان لهجه های مختلفی را می آموزند .پرندگان آوازخوان استعداد یادگیری شگفت انگیزی دارند مثلا بلبل می تواند با چند بار گوش دادن به آوازها تا 60 آواز مختلف را بخواند.

پرندگان آوازخوان متعلق به یک گونه توانایی خواندن آوازهای متفاوتی بر اساس محل زندگی شان را دارند. گنجشک های تاجدار سفید که در کشور آمریکا زندگی می کنند از 7 صدای متفاوت در آوازهای شان استفاده می کنند و هر گروه از آنها به شیوه مختلفی این صداها را با هم ترکیب می کنند.

در 3 ماه اول زندگی جوجه های این پرنده نیز به الگوهای صوتی مورد استفاده گنجشک های دیگرگوش داده و الگوهای بومی آن منطقه را می آموزند. پرنده شناسان با شنیدن آواز گنجشک ها می توانند ، محل تولدش را تشخیص دهند همانطور که با شنیدن لهجه انسان ها می توانیم محل تولد او را حدس بزنیم.

دلفین ها، نهنگ ها، مرغان مگس خوار و خفاش ها نیز توانایی آموختن الگوهای صوتی جدید را دارند. نهنگ های عنبر نیز لهجه های گوناگونی دارند مثلا نهنگ های عنبر دریای کارائیب الگوهای صوتی متفاوتی نسبت به همنوعان شان دارند.

انواع مختلف ارتباطات در حیوانات

اگرچه ممکن است حیوانات توانایی صحبت کردن را نداشته باشند اما همه آن ها با یکدیگر ارتباط برقرار می ‎کنند یا عمدتا اطلاعات را به یکدیگر منتقل می ‎کنند. در حقیقت توانایی برقرار کردن ارتباط موثر برای بقای آن ها ضروری است . این ارتباطات می ‎تواند اشکال مختلفی از قبیل موارد زیر داشته باشد:

ارتباط صوتی :

مانند یک سگ که برای حفظ قلمرو خود با واق واق کردن به سگ دیگر هشدار می ‎دهد که از قلمرو او دور شود و یا با سایر پرندگان و یا جفت خود ارتباط برقرارمی ‎کند.

سر و صداهای غیر صوتی :

مانند دلفین ها که با کشیدن دم خود بر روی سطح آب ، سایر دلفین ها را از خطر مطلع می ‎سازند و یا یک خرگوش که با تکان دادن پای عقب خود علامت خطر را به سایر هم نوعان خود نشان می ‎دهد .

بوییدن :

مانند یک شیر نر که با بوی خود، نقاط مختلف قلمرو خود را مشخص می ‎کند تا سایر شیر های نر از او فاصله بگیرند .

رنگ :

مانند ماهی های مرکب که با ایجاد رنگ های مختلف بر روی پوست خود ، به ماهی های مرکب دیگر سیگنال هایی در رابطه با ترس و علامت خطر می ‎فرستند.

علائم بصری :

مانند طاووس های نر که برای جذب جنس مخالف ، پر های خود را می ‎گشایند و یا شروع به رقص می‎ کنند تا جفت مورد نظر را به خود متمایل سازند .

آیا گونه های مختلف جانوران زبان یکدیگر را می فهمند؟

دلفین ها و نهنگ ها احتمالا می توانند با هم ارتباط برقرار کنند اما این امر به این معنی نیست که آنها مانند انسان ها توانایی برقراری ارتباط را دارند . دلفین ها برای برقرار ارتباط با یکدیگر از سه روش سوت زدن، تیک تیک کردن و حالت های بدن استفاده می کنند و احتمالا نهنگ های عنبر نیز از روش های مشابهی برای ارسال پیام استفاده می کنند .

روش برقراری ارتباط مورچه ها با یکدیگر به روش شیمیایی و فیزیکی است . پرندگان عسل خوار نیز با هدایت گورکن ها به سمت محل کندوی زنبورها باعث می شوند تا آنها کندو را تکه تکه کنند و هر دو جانور از عسل بخورند .

نحوه ارتباط بین این دو حیوان این گونه است که پرنده اطراف گورکن پرواز می کند تا توجه او را جلب کند سپس او با پرواز در کنار گورکن او را به کندو می رساند .ارتباط بین جانوران معمولا یکطرفه و غیرعمدی است.

برخی از میمون های آفریقایی با گوش دادن به آواز گونه ای سار متوجه می شوند چه نوع جانور شکارگری نزدیک آنها است و بر اساس نوع شکارچی بر نوع عمل خود می گیرند . اگر شکارچی پلنگ باشد از درخت بالا می رود و اگر پرنده باشد از درختان پایین می آیند تا بتوانند زنده بمانند.برخی از حیوانات نیز به شیوه استراق سمع ارتباط برقرار می کنند آنها با گوش دادن بهترین و مناسب ترین اطلاعات را به دست بیاورند تا بتوانند زنده بمانند.